Faint ohonoch chi sydd wedi derbyn yr alwad i gyfieithu can? Mae cystadlaethau unawd allan o sioe gerdd a chaneuon poblogaidd mewn bri, a galw cynyddol, felly, am gyfieithiadau. Ond mae cantorion clasurol hefyd yn canu arias a chaneuon nad ydynt wedi’u cyfieithu o’r blaen, ac, efallai’n bwysicach, yn cwestiynu teilyngdod yr hen gyfieithiadau. Mae’n deg dweud bod y cyfieithiadau a ddefnyddir gan yr Eisteddfod Genedlaethol, er enghraifft, yn amrywiol o ran safon. Ond sut mae mesur safon? Beth yw hanfodion y grefft o gyfieithu caneuon? I mi, mae dwy elfen sylfaenol:
i) Mydryddiaeth. Yn amlwg, mae’r bardd gwreiddiol wedi penderfynu ar fydryddiaeth, ac mae hyn wedi llunio strwythur y gerddoriaeth. Nid ar chwarae bach mae ymyrryd a hyn. Dyw dileu nac ychwanegu sillafau ddim yn dderbyniol heblaw mewn achosion…
You're reading a preview of
Barddas (Digital) - 1 Issue, Rhifyn Haf 2018 (338)